محرم (تاسوعا و عاشورا)
عاشورا در تقویم اسلامی روز دهم محرم است. برای اکثریت مسلمانان شیعه، عاشورا نقطه اوج یاد محرم است و یادبود مرگ حسین بن علی، نوه محمد در جنگ کربلا در دهم محرم سال ۶۱ هجری قمری است
در ایران عاشورا عاشورا دهمین روز از ماه محرم است. برای اکثر مسلمانان شیعه، عاشورا نقطه اوج یاد محرم است و یادبود مرگ حسین بن علی، نوه محمد در جنگ کربلا در ۱۰ محرم سال ۶۱ هجری است. اکتبر ۶۸۰ میلادی). کپی مسلمانان سنی نیز گزارش های یکسانی از این رویدادها دارند، اما عزاداری های تشریفاتی به یک رسم تبدیل نشد اگرچه شعر، مداحی و بازگویی وقایع رایج بوده و هستند
در ایران عاشورا عاشورا دهمین روز از ماه محرم است. برای اکثر مسلمانان شیعه، عاشورا نقطه اوج یاد محرم است و یادبود مرگ حسین بن علی، نوه محمد در جنگ کربلا در ۱۰ محرم سال ۶۱ هجری است. اکتبر ۶۸۰ میلادی). مسلمانان سنی نیز گزارش های یکسانی از این رویدادها دارند، اما عزاداری های تشریفاتی به یک رسم تبدیل نشد – اگرچه شعر، مداحی و بازگویی وقایع رایج بوده و هستند
در ایران عاشورا عاشورا دهمین روز از ماه محرم است. برای اکثر مسلمانان شیعه، عاشورا نقطه اوج یاد محرم است و یادبود مرگ حسین بن علی، نوه محمد در جنگ کربلا در ۱۰ محرم سال ۶۱ هجری است. اکتبر ۶۸۰ میلادی). مسلمانان سنی نیز گزارش های یکسانی از این رویدادها دارند، اما عزاداری های تشریفاتی به یک رسم تبدیل نشد – اگرچه شعر، مداحی و بازگویی وقایع رایج بوده و هستند
در ایران عاشورا عاشورا دهمین روز از ماه محرم است برای اکثر مسلمانان شیعه، عاشورا نقطه اوج یاد محرم است و یادبود مرگ حسین بن علی، نوه محمد در جنگ کربلا در ۱۰ محرم سال ۶۱ هجری است. اکتبر ۶۸۰ میلادی). مسلمانان سنی نیز گزارش های یکسانی از این رویدادها دارند، اما عزاداری های تشریفاتی به یک رسم تبدیل نشد – اگرچه شعر، مداحی و بازگویی وقایع رایج بوده و هستند
در ایران عاشورا عاشورا دهمین روز از ماه محرم است. برای اکثر مسلمانان شیعه، عاشورا نقطه اوج یاد محرم است و یادبود مرگ حسین بن علی، نوه محمد در جنگ کربلا در ۱۰ محرم سال ۶۱ هجری است. اکتبر ۶۸۰ میلادی). مسلمانان سنی نیز گزارش های یکسانی از این رویدادها دارند، اما عزاداری های تشریفاتی به یک رسم تبدیل نشد – اگرچه شعر، مداحی و بازگویی وقایع رایج بوده و هستند
در ایران عاشورا عاشورا دهمین روز از ماه محرم است برای اکثر مسلمانان شیعه، عاشورا نقطه اوج یاد محرم است و یادبود مرگ حسین بن علی، نوه محمد در جنگ کربلا در ۱۰ محرم سال ۶۱ هجری است. اکتبر ۶۸۰ میلادی). مسلمانان سنی نیز گزارش های یکسانی از این رویدادها دارند، اما عزاداری های تشریفاتی به یک رسم تبدیل نشد – اگرچه شعر، مداحی و بازگویی وقایع رایج بوده و هستند
عزاداری این حادثه تقریباً بلافاصله پس از نبرد کربلا آغاز شد. مرثیه های عامه پسند توسط شاعران برای بزرگداشت نبرد کربلا در دوران بنی امیه و عباسیان سروده شد و اولین مراسم عزاداری عمومی در سال ۹۶۳ پس از میلاد در زمان آل بویه برگزار شد. در افغانستان، ایران، عراق، لبنان، آذربایجان، بحرین، هند و پاکستان، عاشورا به یک عید ملی تبدیل شده است و بسیاری از جوامع قومی و مذهبی در آن شرکت می کنند. در اسلام سنی، عاشورا نیز روزی است که موسی و بنی اسرائیل توسط خداوند راهی در دریا را از دست فرعون نجات دادند و معادل اسلامی یوم کیپور است
دیگر یادبودها شامل خروج نوح از کشتی و ورود محمد به مدینه است. با مناجات شروع می شود، جمعیتی کثیری که اکثراً سیاه پوش بودند، برخی با روسری سبز، آواز می خوانند و سینه می زنند و با آهنگ حسین بر سینه می زنند، ریشه شناسی کلمه عاشورا در زبان های سامی به معنای دهم است. از این رو نام ذکر که در لغت ترجمه شده است به معنای “روز دهم” است. به گفته خاورشناس.، این نام از کلمه عبری ʿāsōr با پایان قطعی آرامی گرفته شده است. این روز در واقع دهمین روز ماه است، اگرچه برخی از دانشمندان اسلامی ریشه شناسی های مختلفی را ارائه می دهند
شیخ عبدالقادر جیلانی در کتاب خود غنیاتوت طالبین می نویسد که علمای اسلامی در مورد اینکه چرا این روز به نام عاشورا شناخته می شود اختلاف دارند، برخی از آنها معتقدند که دهمین روز مهمی است که خداوند مسلمانان را به آن برکت داده است. ادامه مطلب در نبرد کربلا: نبرد کربلا در محیط بحرانی ناشی از جانشینی یزید اول اتفاق افتاد. بلافاصله پس از جانشینی، یزید به فرماندار مدینه دستور داد تا حسین و چند شخصیت برجسته دیگر را وادار به تعهد کند. وفاداری
اما حسین با این باور که یزید آشکارا با تعالیم اسلام مخالفت میکند و سنت محمدی را تغییر میدهد، از چنین تعهدی خودداری کرد از این رو او به همراه خانواده، پسران، برادران و فرزندان حسن، مدینه را ترک کردند تا در مکه پناه بگیرند. از سوی دیگر، مردم کوفه وقتی از مرگ معاویه مطلع شدند، با ارسال نامههایی از حسین (ع) خواستند که به آنها بپیوندد و از او در برابر بنیامیه حمایت کنند حسین در پاسخ به آنها نوشت که پسر عموی خود مسلم بن عقیل را می فرستد تا اوضاع را به او گزارش دهد و اگر آنها را همانطور که نامه هایشان نشان می دهد متحد بیابد، به سرعت به آنها ملحق می شود زیرا امامی باید به آن عمل کند. مطابق قرآن و اقامه عدل و اعلان حق و وقف در راه خدا. ماموریت مسلم در ابتدا موفقیت آمیز بود و طبق گزارش ها ۱۸۰۰۰ مرد بیعت کردند. اما وقتی یزید عبیدالله بن زیاد را به عنوان فرماندار جدید کوفه منصوب کرد و به او دستور داد با ابن عقیل به شدت برخورد کند، اوضاع به شدت تغییر کرد
قبل از اینکه خبر تحول ناگوار وقایع به مکه برسد، حسین عازم کوفه شد. حسین در بین راه متوجه شد که رسولش مسلم بن عقیل در کوفه کشته شده است. حسین نامشخص در مسیر کوفه با سپاه عبیدالله بن زیاد برخورد کرد. ادامه مطلب را در بخوانید حسین خطاب به لشکر کوفه به آنها یادآوری کرد که چون امام نداشتند از او دعوت کردند که بیاید. او به آنها گفت که قصد دارد با حمایت آنها به سمت کوفه حرکت کند، اما اگر اکنون با آمدن او مخالفت میکردند، به همان جایی که از آنجا آمده بود بازمیگشت
در پاسخ، ارتش از او خواست تا از مسیر دیگری ادامه دهد. بنابراین به سمت چپ چرخید و به کربلا رسید و ارتش او را مجبور کرد جلوتر نرود و در مکانی که آب نداشت توقف کند. نخل گردانی در شهرها و روستاهای ایران، عبیدالله بن زیاد، والی به عمر بن سعد، رئیس لشکر کوفه دستور داد که به حسین و یارانش فرصت بیعت با یزید را بدهد. او همچنین به عمر بن سعد دستور داد تا دسترسی حسین و یارانش را به آب فرات قطع کند. صبح روز بعد، عمر بن سعد لشکر کوفه را به ترتیب نبرد ترتیب داد با هدایت صدای مداح، دایره هایی تشکیل می شود
. دما افزایش می یابد و به راحتی از ۵۰ درجه فراتر می رود. بدن ها می پرند و به ضرب آهنگ هیپنوتیزمی آواز زمزمه «حسین، حسین» تاب می خورند. گروه کوچکی از اصحاب و اعضای خانواده حسین (در مجموع حدود ۷۲ مرد و زن و کودک) با لشکری بزرگ به فرماندهی عمر بن سعد جنگیدند و در نزدیکی رودخانه (فرات) کشته شدند که اجازه ورود به آن را نداشتند. برای بدست آوردن آب هنگامی که سپاهیان بنی امیه حسین و یاران مردش را کشتند، خیمه ها را غارت کردند و زیور آلات زنان را از تن بیرون آوردند و پوستی را که زین العابدین بر آن سجده کرده بود، گرفتند. زینب خواهر حسین را به همراه زنان برده نزد خلیفه در دمشق بردند و پس از یک سال سرانجام اجازه یافتند به مدینه بازگردد.
